ในห้องทำงานเก่าแก่ที่เงียบสงัด, อลิเซียพบกับซองจดหมายเก่าที่ซ่อนอยู่ในลิ้นชักของโต๊ะทำงานของพ่อของเธอ. จดหมายนี้ไม่เคยถูกส่งไปยังผู้รับ, และเมื่อเธอเปิดอ่าน, เธอได้ค้นพบความลับที่พ่อของเธอเก็บไว้เป็นเวลานาน.

จดหมายนี้เขียนถึงความรัก, ความหวัง, และความฝันที่พ่อของเธอมีต่อครอบครัวของเขา. มันเปิดเผยถึงความคิดและความรู้สึกที่เขาไม่เคยแสดงออกมาก่อน, และมันเต็มไปด้วยความรักและความเมตตาที่เขามีต่อพวกเขา.

อลิเซียรู้สึกว่าเธอได้พบกับส่วนหนึ่งของพ่อที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน. จดหมายนี้ไม่เพียงแต่เป็นคำบรรยายของความรักที่พ่อมีต่อครอบครัว, แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของความหวังและความฝันที่เขาต้องการให้พวกเขาได้มี.

การค้นพบจดหมายนี้ทำให้อลิเซียรู้สึกใกล้ชิดกับพ่อมากขึ้น, แม้ว่าเขาจะไม่อยู่กับเธออีกต่อไป. มันเป็นการเชื่อมต่อที่ไม่สามารถทำลายได้ระหว่างพ่อและลูกสาว.

จดหมายที่ไม่ได้ส่งนี้ไม่เพียงแค่เป็นความลับของพ่อที่ถูกเปิดเผย, แต่ยังเป็นของขวัญที่ไม่มีวันจางหาย, การยืนยันถึงความรักและความสำคัญที่ครอบครัวมีต่อเขา. มันเป็นความทรงจำที่อลิเซียจะเก็บไว้ในใจตลอดไป.